Dünya henüz kuruluyordu. Kuşlar konacağı dalı bilmiyor, sular öylece bekliyordu. Ateş neyi yakacağından habersiz, toprağın karnı şişmişti. Aşk keşfedilince kalplerdeki kuşlar doğuya göçtü, sular aşağı aktı, toprak doğurdu. Ateş ile aşk kardeş oldu. Kadim kardeşliğin gücü kalbin en ücra noktalarında pusuya yatıp sırasını bekledi. Olmadık zamanlarda uykusuna ara verip insan evladının huzurunu kaçırdı, o da meyletti bu huzursuzluğa, merak her şeyi yendi.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
