Bahçedeki Gidonları Kromajlı Pırpır da Neyin Nesi?

Babil’in Yorumu

Savaş berbat, barış harika bişiidir. Bu gerçeğe iman eden bir grup arkadaş, Cezayir’e gidip postu deldirmekten çok korktuğu için sakata çıkmak isteyen Karamanlis’e (Karamanov da olabilir, veya Karaviniç, bundan asla emin olamayacağız) yardım etmek isterler. Fakat nasıl yardım edeceklerine bir türlü karar veremezler, çünkü işin ucunda yedi kuşak torunlarına kadar jandarma takibinde olmak tehlikesi vardır. Öte yandan, savaşmak istemeyen birinin zorla cepheye gönderilmesini de gururlarına ve insanlıklarına yediremezler. Fransız edebiyatının yetenek abidesi aykırı ismi Georges Perec, bir saat içinde okunup bitirilebilen Bahçedeki Gidonları Kromajlı Pırpır da Neyin Nesi? romanında, adını bile duymadığımız söz sanatlarına başvurarak (ve kitabının sonunda onların uzun bir listesini yaparak) bu hüzünlü mü komik mi karar vermesi zor hikâyeyi anlatıyor.

Nice harp akademisinin ödüllendirmekte bir an bile tereddüt etmeyeceği bir yazardan, askerlik sanatı ve insanlık halleri üstüne bir sinsi gülüş.

Dikkatimizden kaçmasın sakın: Bu romandaki, savaşın en canalıcı anında, imdat isteyen genç bir askerin Cezayir cehennemine düşmemesi için ellerinden gelen her şeyi yapan (ama heyhat! başarıya ulaşamayan) yiğit gençler, Ajax ve Aşil'in, Herkül ve Telemak'ın, altın postu arayan Argonotların, Üç Silahşörler'in ve hatta Kaptan Nemo'nun, Saint-Exupéry'nin, Teilhard de Chardin'in hakiki mirasçılarıdır.

Destanın güzelliklerine duyarsız kalacak okurlara gelince, onlar da bu küçük kitapta, keyif almalarına yetecek miktarda konu dışı öykücükler, mevzudan sapan hoşluklar ve, bilhassa belirtmeliyiz ki, en zor beğenenleri bile tatmin etmesi gereken bir zeytinli pilav tarifi bulacaklar.