Berf

Mezopotamyanın izi kaldı yüreğimde;
Diclenin Fırat’a haykırışı gibi.
O da bilmezdi ki, şatt’ül-arabta buluşacağını

Yara kardeşi burcu
Bazende burcu burcu çay kokusu. Demi geçmişten mi, gelecekten mi? Ama bence bir kitabın en orta sayfası mıh gibi gelir, çakılır aramıza. ‘Ez’ cümlesi yalnızız, yaralıyız. Ama her şeyden önce gülmeliyiz, diyen bir son telaşın iç acısı, gider ayak…
Avesta’dan bin sıcak örtü.