Gözde renk, yerde mevsim yaratan yedi güneşin altında Yarısı madde, yarısı ruh, öyle bir dünyaydı mekan... Kilimi yeşil çayır, çatısı gök kubbeden obaydı; Sesi Orhun Nehri akışlı, rengi akbuğdaydı; Dört yanı alkımlı, çevreni yaydı mekan. Yaprak hışırdaşır, kanat sesi duyulur Alageyik koşuşlu sır ormanlarında; Zümrüt Hüma uçuşlu semalarında Özgür nefesiydi bereketi, biteği. Geçit vermez demir dağlarının Yollarına yazılırdı bir destan...
Bir mekan ki o, Bengibozların; Savruk yeleli beyaz, doru ve al, Güz rüzgarıyla yarışan ala atların; Ruhundan süzülüp yeniden doğan Kımız memeli, şahlanan kısrakların Şairin Davet’ini alıp önceki asırlardan Silinmez izler bırakıp “Uzak Asya’dan” Dağlarına gün değimi vardığı Anadolu’ydu... İçinde korkusuz Kan Turalı’lar, nice delikanlılar; İnce Belli Banuçiçek, Sarı Selcen, Çalı Kuşu Alçin’ler; Ağam hey! Kaşları yay, yüzleri ay nice güzeller vardı...
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
