Dünyada her şey olurdu. Doğudan doğan güneş bir sabah belki de batıdan doğardı. Belki güneş batıdan doğar; belki hiçbir zaman sabah rüzgârı esmez, belki geniş çöllerin ötesine berisine atılmış vahalar kurur, develer yürümez, her şey olurdu, fakat o belinde taşıdığı hançerle kendini kalbinden vurur da güzelliğini mısraları ile çöl ufuklarına ilan ettiği bir vücudu katiyen ve hiçbir zaman bırakmazdı... Öyle zannediyordu ki, o damarları içinde devreden kandı, göğsünde atan kalpti.
O gece, son yıldız, son bir bakışla çöl ufuklarına gözlerini kapadı. Fakat şair uyumamıştı…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
