Bir patlamaya koştum kavaklardan havai Fişekler gibi dağıldı kargalar ödü kopuk Göğsünde kan taşıyor kimdi bir adam Ah! Bir adım daha atsa tıpkı uzun yaşayacak Öyle gitti gitmedi ölmek yerinde durdu Gördüm yüzünü türküler yalıyordu
Sonra dağılmış bir kırmızı kolye Vurulmuş mavide bir kekliğin Tüyleri gibi ağarak Nasıl vahşi yakışırsa gördüm Gerdanına kan damlayan karların üzüncüne
Çocuk kalbimde sakladığım o çiçek karanfildi Gidenlerin ardından bağırsam yetişir Onunla koşsam önlerine geçerdim Yazdıkça sildiğim bir mektuptu o Hiç kimseye vermedim veremedim
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
