Bu romanım bana bir fıkrayı hatırlattı. Fıkrada olay dört kişinin arasında geçiyordu. Bunların isimleri; herkes, herhangi biri, birisi ve hiç kimseydi. Yapılması gereken önemli bir iş vardı. Herkesin yapması istenmişti. Herkes o işi birisinin yapacağına emindi. İşi herhangi biri yapabilirdi. Ama hiç kimse yapmadı. Çünkü bu iş herkesin işiydi. İş ortada kaldı. Toplum zarar gördü. Oysa her vatandaş üzerine düşen görevi yapsa toplumda hiçbir sorun yaşanmaz.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
