Gözede Bir Gün Bir Ömre Bedel

O, yemyeşil Sinop’un çırpınıp duran denizinin esintisiyle, içten içe yangınlarıyla, dağlarında tepelerinde söylenen türküleriyle, gözeden içtiği dupduru bir yudum suyun hasretiyle geldi, buldu bizi. Bir de onu... Gözeden içtiği bir yudum suyun hasreti kendisi ile birlikte hayat kaynağı oldu bize. Onun hikayesini bize su getirdi. Suya olan hasreti getirdi. Belki çağlayarak çalkalanarak coşarak, belki bir yerlerde kıvrılıp sancılanarak, belki bir yerlerde durulup dinlenerek... Belki de bir çağlayanın altına biz tutmuştuk avucumuzu da dolmuştu bu hikaye avuçlarımıza...