Hasim Divançesi

Devâtında benim ḫûn-ı dilim la‘lîn midâd eyler
Debîr-istân-ı ‘âlemde o ḫûnî çok fesâd eyler
O şâh-ı nev-resim bir himmet-i bâlâya mâlikdir
Ġulâm-ı kem-terîn bir vaḳf-ı ḫˇâhiş ber-murâd eyler
Mey-i gül-gûn ġubâr-ı ḥüzni burden şüst ü şû idüp
Hemîşe külbe-i ġamda dil-i nâ-şâdı şâd eyler
Ney-istân -ı muḥabbetde dil-i dîvâne rûz u şeb
Niçün bu şîr-i merdüm ded ile bilmem ‘inâd eyler
Ser-i kûyuñ ‘aceb mi küşte-i ‘aşḳıñla pür olsa
Ḥ üsâm-ı fitne ġamzeñle hemîşe ittiḥâd eyler
Ne şûḫ-ı bî-mürüvvetdir o kim ağyâr-ı bed-ḫulḳa
Hemîşe pîç ü tâb-ı ‘uḳde-i râzım güşâd eyler
O deñlü feyż-i bûy-ı kâkülü dünyâya ‘âmm olmuş
Ki yek-dem hem-nişînin Ḥâsimâ ‘anber-nihâd eyler