Bazı geceler sahip olduğu karanlıktan daha boğucu, dikenli nefes… Aldığın yaranın kabuğunu düşünerek dalıp gittim. Bana hediye ettiğin kabuk… Gecemi saran birkaç dize dirildi. Onlarla büyük bir savaş verdim, sana yakışacak bir şiirle dizginleyebilmek için. Bitkin düşüp uyumuşum, gün ağarmaya yüz tutunca. Bak işte bakk, yine başlıksız!:
En sert kayayı yontmak kadar zor Gözlerinde gizlenmiş beni bulmak Yeşil, yani yosun, taşın kabuğu Yumuşatmaya yetmiyor bazı taşları Bazı acıları yumuşatmaya yetmeyen sözler gibi Rüzgâr en kararlı saçlarında ömür bulmuş kadar heyecanlı, Her nefeste Şimdi kabuğu düşmüş küçük Ama derin yarayı dizelerle sarma gayretidir bu şiir Birlikte aldığımız yaranın kabuğunu Avucuma armağan ettiğinden bu yana Hiçbir ateş kabuk bağlamaz Yüreğin de derisi yok zaten Geçmişte yara almış da şimdi kanıyor gibi
(Başını ellerinin arasına alır ve susar. Sahne kararır.)
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
