Sıkı çocuklar yitirdik, sert garibanlar Hep kendini mahvına âşık olanlar Evlerinden eksilmedi kara ıslık Gözlerinde külhani bir öfke Hınçla mezar kazıdılar içlerine Kolonya içen baba, kömür yardımı, küfürbaz patron Tükürmedim ağzımdaki kanı, yuttum sessizce
Kaybettik tüm kitapların bildiğini Öğrendik, kendimizi yine kendimiz yıkar Keskin bir çiçektir kalbimiz Hep karanlıkta açar
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
