İyiliğe iyilikle karşılık vermek insanlıktandı. İnsanlık ölmemişti. Turan Öğretmenin yüzünde nurlu bir tebessüm vardı. Memnundu karısının fedakarlığından, kendinden ödün vermesinden… … Bu saatte el ele sahilde nereye gittiklerini bilmeden ilerlerken eşinin koluna girdi. Özlemleri, geçmişi ve geleceği içinde dönüyordu. Durmadan. Beyza: “Nereye gidiyoruz?” dedi. “Fark eder mi?” Elini omzuna atmış, ayaklarıyla oyun oynamakta vazgeçmeyen yaramaz çocuk edalı sular eşliğinde ilerliyorlardı sahilde. Öyle zaman olur ki nereye gittiğin önemini yitirir, asıl önemli olan yanında kiminle gittiğindir.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
