Sona’yı tanıdığımda lise birinci sınıf öğrencisiydi.
Uzun örgülü saçları vardı. Ela gözlerini kocaman açar merakla dersi dinlerdi.
Edebiyat öğretmeni olmak istiyordu. Okullar açılınca bu çalışkan öğrencimi sınıfta göremedim.
Araştırdım, eğitimini yarım bırakmak zorunda kaldığını öğrendim.
Yıllar sonra ayrılmamacasına yollarımız yeniden kesişti.
Yazıyordu. Yüreğinin içtenliği ile yarım kalan hayalini gerçekleştirmek için durmadan yazıyor damlalardan çağlayanlar oluşturuyordu.
Azmini küçük sevinçlerini kaybetmeyen Sona’ya diyorum ki iyi ki öğrencim olmuşun, iyi ki seni tanımışım. Hayat okulunu ilmek ilmek dokuyan paylaştıkça mutlu olan Sona, yaz yazabildiğince…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
