Sürüler; artık kendi içlerindeki yaşam döngüsünde, bütünlüğün, sürü olma gücünün sadece fırtınalı günlerde kaldığı, ayrılma vaktinin geldiğini haber edercesine ya da doğasından kaynaklanırcasına, hüküm sürme isteğini dışa vurmuştu… İnanılması güç olan da buydu. Fırtınada; büyük, küçük demeden yırtıcısı, katili, zehirlisi, zehirsizi tüm koloni hep bir arada toplanarak göğüs germiş ölüme ama sular durulunca oltalara takılmaktan, ağlarla kucaklaşmaktan geri alamamışlardı kendilerini… Ölüm tüm canlıların ortak korkusuydu çünkü… Garip olan şey; ölüm korkusuyla birleşenler, yaşamda ayrılıyorlardı. İster su altında yaşayanlar, ister su üstünde olanlar…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
