Kürk Mantolu Madonna

Bir ucunu yalnızlıktan alan diğer ucunu aşka bağlayan uzun, ince bir hayat çizgisi.

“Berlin’de yalnızsınız değil mi?” dedi.
“Ne gibi?”
“Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim... Öyle bir haliniz var ki...”
“Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin’de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri...”
“Ben de yalnızım...” dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak: “Boğulacak kadar yalnızım...” diye devam etti, “hasta bir köpek kadar yalnız...”

Kürk Mantolu Madonna, bir ucunu yalnızlıktan alan diğer ucunu aşka bağlayan uzun, ince bir hayat çizgisi. Bu hayatın içinde iki naif ruhun birbirinde buldukları o nadir yoldaşlık, ümidini yitirmişliğin aşkta kavuştuğu ışık ve insanın tüm varoluş incelikleri...