Kafesin içinde vatan hasreti çeken bülbül için ne çok üzülmüştüm o zaman. Bütün bülbüllerin kafeste yaşadığını sanırdım. Babam, “Kızım Dilşah, bülbülün yeri kafes değil; gül dalıdır. Bülbül güle âşık olmasa, böyle yanık yanık ötmese, insanlar da onu yakalayıp kafese koymazlardı. Bülbülün çektiği dilinin belasıdır,” dedi. Sonra da bir bülbül şarkısı söylemeye başladı:
Aşık der ki bende vur, Suyu kaldır bende vur, Yedi yerimde yarem var, Bir ok al sen de vur.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
