Lüzumsuz Adam

...” Yedi sene evvel bir sabah evden çıktım. dedi. Tam yirmi bir yaşındaydım. Bir şubat ayıydı ama bizim dere içi, bir bahar sabahı gibi ılıktı. Menekşeler kokuyordu.   Ben kucağımda çiçeklerle Beyoğlu’na çıktım. Çiçekpazarı’nda  çiçekleri sattım. On dokuz lira aldım. Hiç içki içmemiştim, içtim. Üç sene evvel evlenmiştim ama boyalı, kokulu kadın hiç koklamamıştım, kokladım. Ondan sonra eve gitmedim. Sağ mı ölü mü evdekiler, bilmem. Hiçbirine hiçbir yerde rastlamadım. Bir ihtiyar babam vardı. Bir anam, bir karım, iki çocuğum. ... “   

...Bir ses gürler gibi bağırıyor:
-    Barba Niko, bir elinde dümen yerine tuttuğu kıça bağlanmış bir kürek, öteki elini yukarıya doğru kaldırıyor, muhteşem bir tavırla:
-    Yukarıdaki bilir.  ...

Değerli okurlar, Lüzumsuz Adam; bize yurdumuz insanını iyisiyle, kötüsüyle; yurdumuzun güzelliklerini her yönüyle yalın bir dille anlatıyor. Daha fazlası için
haydi Sait Faik okuyalım.