Önce kendine yetebilmelidir insan. Yani bir insan kendiyle baş başa kaldığında huzurlu oluyorsa ve başka bir insanın sevgisine ilişki anlamında bağımlı değilse, kendi olarak ayakta kalabilmeyi o zaman öğrenmiş demektir. İnsan o zaman yürüyebilir hayata… İnsanın özünde sevgi vardır. İnsan bir sevgiye “yalnızlığın” üstesinden gelmek için ihtiyaç duyar. Yalnızlığı kişilik yapısıyla ve benliğinin gücüyle çözer. İnsan bu “gücü” çocukluğunda anne-baba sevgisinden alır.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
