Sessizliğe Hayranlık

Babil’in Yorumu

Abdulrazak Gurnah, başarılı bir romancı olmasıyla beraber, postkolonyal edebiyat üzerine çalışan önemli bir akademisyen. Sömürgecilik, göçmenlik, kimlik çatışması gibi meselelerin hemen her romanında merkezi yer tutması yalnızca anlatısını oluşturan hikâyelerin öznesi olmasıyla değil, onları pek çok açıdan iyi tahlil etmesiyle de ilgili. Bu yüzden, aynı mesel üzerine kurulan diğer romanlarından ayrılıyor eserleri; bildik ve konforlu yoldan ilerlemiyor sözgelimi, klişeleri tekrarlayarak zeminlerini kuvvetlendirmiyor. Sessizliğe Hayranlık’ta da bir kere yitirilen aidiyetin geriye dönmekle kazanılamayacağını anlatıyor; yabancılaşmanın derinliğini açık ederek sağlamlaştırıyor politik eleştirisini, sömürgecilerin ardında bıraktığı travmanın ebediliğine vurgu yapıyor. Hafızanın mekânla ilişkisi üzerine düşünürken yeni olmasa da öteden beri ıskalanan bir bakış açısının varlığından haberdar ediyor okurunu. Sessizliğe Hayranlık, adı konamamış bir varoluşu, bütün açıklığı ve içtenliğiyle anlatan etkileyici bir roman.

Sessizliğe Hayranlık, etnisite, ırk, cinsiyet ve ulus meselelerini çok katmanlı bir anlatıyla ele alan bir başyapıt.

Sessizliğe Hayranlık’ın sessiz ve isimsiz anlatıcısı, üniversite öğrenimi için geldiği İngiltere’de yerleşip aile kurmasına karşın yıllardır aidiyet sorunu yaşamaktadır. Bu sorunu anavatanı Zanzibar’a dönerek çözmeyi deneyen “sessiz anlatıcı”, anavatanında karşılaştığı ruhsal ve manevi engellerle birlikte sorunun mekânla veya coğrafyayla sınırlı olmadığını anlayacaktır. Kuşaktan kuşağa devrolan bir kimlik ve aidiyet sorununu sınırları ve milliyetleri kateden bir anlatı içinde sunan Sessizliğe Hayranlık insanlığın evrensel ütopyasına yönelik bir umut kıvılcımı.

“Abdulrazak Gurnah’ın bugünkü Afrika romanının önde gelen temsilcilerinden biri olduğunu düşünüyorum.”
Murat Belge

“Irk, ihanet ve kimlik meselelerini böylesine güçlü ve satirik bir içgörüyle sunan çok az roman var.”
Caroline Gascoigne