Dar sokaklardan, yolu bozuk mahallelerden kalabalık caddelere akarken aklımda düşünecek bir şey kalmamıştı, nefesim kesiliyordu. Kafam boş bir banyo kazanı gibiydi. Bir günde günlük el yıkama oranım yüzde seksen azalmıştı. Bu benim için ölümle eşdeğerdi. Çantamı okşadım. Başımıza daha neler gelecekti bilmiyordum. Ani frenle bildiğim her şey ayak parmağımdan beynime doğru ilerledi. Oturduğum yerden havalanıp kafamı vurdum. Arabanın ön kısmına beton dökmüş olmalıydı. Kısa süreliğine olsa bile her şeyi unuttum. Bütün stresler, sıkıntılar sol şeritten hızla toz olup gitmişti. Emniyet kemeri önemli bir şeydi. Takmalıydık, takmayanları uyarmalıydık.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
