Karanlık uzar, soğuk derinleşir ve insanın içindeki sessizlik büyür... İbrahim Halil Çelik, bu öykü kitabında, hayatın en soğuk ve yalnız köşelerinde ısıtan hikâyeler anlatıyor. Her bir öykü, okuru bir gecenin içinde kaybolmuş bir yıldız gibi, kendi ışığını aramaya davet ediyor.
Annemle otobüse doğru yürüdük sonra. Çocuklarıma baktım, bana el salladılar. Gözlerinde çocukluğumu gördüm. Babamın Adıyaman tabelasına el sallayışını. Sıra dağları, tütün ovalarını, gidere doğru sızan kara motor yağlarını… Ağlamamak için gözlerimi kapayıp annemin omzuna koydum başımı. Yol aktı, aktı, aktı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
