Sokak çocuklarının yastığı taş, yorganı bulut, döşeği topraktır. Abdi o gün anlamıştı kendisine gökteki yıldızların ışık, bulutların yorgan, toprak ananın da döşek olacağını. Acımasız sokak yaşamı onun için köprü altındaki bir küngün içinde o gün başlamıştı. Bazı insanlar onların yaşadıklarını görmezden gelerek yargılıyorlardı ve vebalıymışlar gibi yanlarından uzaklaşıyorlardı. Onları birer potansiyel suçlu olarak görüyorlardı. Bir bilselerdi onların içlerinde ne cevherlerin yaşadığını ve o zorlu koşullarda bile neleri başardıklarını. Onlar bozkır çiçekleriydi. Bu hikâye sokakta yaşayan binlerce çocuktan biri olan Abdi’nin hikâyesidir.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
