Şiirsiz yaşamak, hayatı renksiz yaşamak gibi bir şeydi. Bu yüzden bir renk çeşnisi katmak gerekliydi hayatıma ve bu da dokunmalıydı başka yaşamlara. Sözlerim, şiirimin rengi oldu ve şiirle yaşadım, yürüdüm bir tufana. Çeşitli biçimlerle buluştu şiirimin rengi. Adına da: “Yüreğimdeki Tufan” dendi. Başlangıca umutlar biriktirerek yürünen bu yolun sonunda ansızın “Anka” belirdi. Gecenin nefesi soluksuz kalıyor Yükselen kötülüğün ateşi Kanca atıyor aksırıklı akşamlara Ölüm kol geziyor dışarıda Kolaçan ediliyor hayatlar Uzatılıyor kirli eller boğazına umudun Zemheri akşamlara düşüyor soluklar Evlerde büyüyor paranoya İmza altına alınmış sayfalarda karar verilmiş sayılara Korku kralı can avında Hades gibi Karanlıkta büyüyor merhametsiz gözleri dehşet çöken geceye Cehalet sızmış avare sokaklara sarhoş gibi Her biri aynı tuzakta Bakışlarında sis farı Sokaklarda var edilmiş kaos Maskeler soluk Eldivenler titrek Can çekişen değil insanoğlu öz benlik Belki de yok oluş en son nefeste yeniden varoluş Anka gibi Hades’in üstüne
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
